Մի անգամ մաստակների անձրև եկավ, հեռու տեղերից գալիս էին, որ ծամեին, բայց երեխաները սովորական չէին ծամում, այլ բերանները բացում էին, մաստակներն էլ թափվում էին իրենց բերանը: Իսկ գիտեք, որ անձրևը խոսում է, որովհետև մաստակները հենց թափվեցին, հանկարծ մաստակների անձրևը կտրվեց: Բոլորը տխրեցին: Ծնողներն էլ տխրեցին , որովհետև երեխաները ծնողներից մաստակ էին ուզում:
Ջուլիետա Փաշիկյան 